Znajomość objawów grzybicy u psów może pomóc Ci złapać chorobę, zanim przeniesie się ona na ludzi lub inne zwierzęta domowe. U psów grzybica objawia się zazwyczaj jako okrągłe obszary utraty włosów na całym ciele. Zmiany te mogą zacząć się goić w środku, w miarę jak się powiększają, tworząc plamisty wygląd, i mogą

Pamiętaj, że grzybica u kota może być przenoszona na ludzi, dlatego należy zachować ostrożność i podjąć środki ostrożności, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji. Jestem Krystian, behawiorystą zwierząt z wieloletnim doświadczeniem i prawdziwą pasją do poprawy jakości życia naszych czworonożnych przyjaciół.

Grzybica międzypalcowa wydaje się być błahym schorzeniem dotyczącym tylko konkretnego obszaru skóry. Rzeczywistość jest jednak inna. To trudna w leczeniu choroba, która oprócz stosowania leków stricte przeciwgrzybiczych, wymaga antyseptycznego leczenia wspomagającego. Jak więc skutecznie leczyć grzybicę międzypalcową?[aktualizacja: 07’2021]Grzybica międzypalcowa. Co mówią o niej statystyki?W latach 1997-1998 przeprowadzono szeroko zakrojone badanie obejmujące 20 państw europejskich (w tym Polskę) o nazwie Projekt Achilles. To właśnie autorzy tego badania po ogłoszeniu jego wyników nazwali po raz pierwszy grzybicę chorobą cywilizacyjną. I nie ma w tym cienia przesady – nawet 70% populacji jest nosicielami zarodników chorobotwórczych grzybów. U niemal połowy (!) z 40 tys. przebadanych losowo Polaków zdiagnozowano grzybicę międzypalcową, a co piąty badany miał również grzybicę paznokci w różnym stadium zaawansowania. Grzybica międzypalcowa zaczyna się stosunkowo niewinnie: najpierw pojawia się świąd, zaczerwienienie, z czasem zmiany wilgotnieją. fałd skórny między palcami zaczyna macerować i dochodzi do grzybica jest chorobą postępującą. Dotyczy to również odmiany międzypalcowej. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że zaniedbane zakażenie może rozprzestrzenić się na wały okołopaznokciowe i sam paznokieć. Najpierw jednak obejmuje swym zasięgiem podeszwę międzypalcowa – co niej wiemy?Wiedza na temat grzybicy wśród społeczeństwa nadal jest niepełna. Pokutuje między innymi fałszywe przekonanie, że grzybica stóp dotyczy wyłącznie osób korzystających z basenów, saun, czy publicznych łazienek. Jasnym jest, że miejsca te rzeczywiście mogą być źródłem zakażenia chorobotwórczymi grzybami, ale zarazić się można również przez zwykły, bezpośredni kontakt! Wielu zapomina, że również zwierzęta domowe są nosicielami chorób grzybiczych, a czynnikiem ryzyka grzybicy międzypalcowej jest również długotrwałe noszenie tego samego dlatego ten rodzaj infekcji dotyka najczęściej ludzi korzystających z obuwia roboczego i noszących nieprzewiewne skarpetki ze sztucznych włókien. Zarodniki grzybów unoszą się dosłownie wszędzie, by osiąść potem na ludzkiej skórze, meblach, dywanach, czy sierści zwierząt. Gdy dostaną się na skórę, wystarczy nawet niewielkie uszkodzenie skóry, by rozpoczął się pierwszy etap pojawienia się grzybicy predysponuje na przykład noszenie niewygodnego obuwia. Wiąże się to z nienaturalnym uciskiem na stopę i pojawianiem się otarć, pęcherzy, czy jest najbardziej narażony na grzybicę międzypalcową?Proces gojenia mikrouszkodzeń jest utrudniony szczególnie u osób otyłych i cierpiących na cukrzycę. Z jednej strony osoby otyłe cierpią na zaburzenia hemodynamiczne i niedotlenienie kończyn, a z drugiej postępująca cukrzyca prowadzi do angiopatii – uszkodzenia naczyń krwionośnych i zakończeń nerwowych. Skóra cukrzyków ulega ścieńczeniu i jest bardzo podatna na urazy. Osoby bardzo otyłe z racji dużej nadwagi mogą mieć z kolei problem z utrzymaniem prawidłowej higieny stóp. W ich fałdach skórnych panuje zbyt wilgotne środowisko, co w połączeniu z wyższą temperaturą sprzyja rozwojowi zaburzeń metabolicznych utrudniających gojenie się zwykłych otarć, czy uszkodzeń warto wymienić niewydolność nerek i wątroby. Mogą bowiem prowadzić do niedokrwistości i zaburzeń w syntezie kolagenu. Również nadkrzepliwość powodując zaburzenia w mikrokrążeniu skóry skutkuje niedotlenieniem tkanek, stwarzając tym samym warunki korzystne do infekcji grzybiczej. To może Cię zainteresować: Poradnik bezpiecznego leczenia między palcami i domowe sposoby leczeniaTrzeba wyraźnie zaznaczyć, że domowe sposoby leczenia i większość preparatów dostępnych w aptekach o statusie wyrobów medycznych jest po prostu nieskuteczna. Problemem jest to, że wielu ludzi nabywając preparaty z reklam o wątpliwej skuteczności w przypadku niepowodzenia leczenia zarzuca temat. Pierwsze objawy grzybicy są też często ignorowane. Wielu zwleka z wizytą u dermatologa, próbując leczyć na własną rękę za pomocą półśrodków. Jak skutecznie wyleczyć grzybicę międzypalcową? Działać od razu i nie sięgać po wątpliwej jakości półśrodki!Sprawdź jak wygląda >> leczenie zakażeń wyleczyć grzybicę międzypalcową?Najlepsze, co możemy zrobić, to po prostu przestrzegać zasad profilaktyki grzybicy i w ten sposób uniknąć tej trudnej w leczeniu infekcji. Leczenie grzybicy międzypalcowej nawet w przypadku preparatów o statusie środka leczniczego trwa bowiem stosunkowo długo. Współczynnik wyleczeń wynosi nawet 80%, ale w przypadku niestosowania się do zaleceń lekarskich u 20% osób grzybica nawraca w ciągu 2 lat. Leczenie grzybicy międzypalcowej może trwać nawet kilka miesięcy i wymaga wytrwałości, właściwej higieny oraz stosowania – oprócz klasycznych leków przeciwgrzybiczych – środków wspomagających. Zapomina się o tym, że grzybica prowadzi do wtórnych pęknięć skóry, która jest przecież naturalną barierą organizmu, zaliczającą się do wrodzonych mechanizmów ciągłości naskórka, złuszczanie skóry, czy rumień otwierają wrota do innych zakażeń skóry – np. podłożu bakteryjnym. Z tego powodu, oprócz substancji typowo przeciwgrzybiczej, lekarze zalecają również dodatkowe stosowanie antyseptyków o szerszym spektrum działania. Czytaj również: Droższy antyseptyk czy tańsza woda utleniona – co jest skuteczniejsze?Grzybica międzypalcowa – leki bez receptyPrzykładem substancji wspomagających leczenie grzybicy międzypalcowej jest oktenidyna (np. polski lek – Oktaseptal®). Wykazuje dużą skuteczność wobec bakterii Gram+ i Gram-, wirusa opryszczki pospolitej, wirusa żółtaczki typu B, a także wobec drożdżaków i innych grzybów chorobotwórczych kolonizujących skórę. Co ciekawe, jej aktywność bójcza pojawia się już po minucie od zastosowania i trwa nawet do godziny. Preparaty z oktenidyną są wzbogacane również fenoksyetanolem, który poprawia skuteczność przeciwdrobnoustrojową i działa w głębszych warstwach skóry. Dzięki leczeniu skojarzonemu infekcja grzybicza jest stopniowo zwalczana, a miejsca zmienione chorobowo jednocześnie chronione przed nadkażaniem. Jak zapobiegać grzybicy międzypalcowej? Aby uniknąć zakażenia, wystarczy zastosować się do kilku poniższych rad: Nigdy nie chodź na boso w miejscach publicznych – w hotelu, na pływalni, siłowni, saunie, czy sanatorium. Zabierz w te miejsca własne, zmienne używaj osobistego ręcznika i własnych przyrządów do codziennej higieny (zwłaszcza gąbkę i obcinacz do paznokci).Nie oszczędzaj na obuwiu – wybieraj wygodne modele wykonane z naturalnych pożyczaj cudzego obuwia – również łyżew i butów narciarskich. Codziennie zmieniaj skarpetki i myj dokładnie stopy oraz przestrzenie między palcami. Staraj się kupować bieliznę i skarpetki wykonane z naturalnych, przewiewnych materiałów z ekologicznymi osuszaj stopy po kąpieli! Zadbaj o czystość swoich zwierząt domowych, a także nie głaszcz cudzych i bezdomnych także: Grzybica stóp – jak ją rozpoznać i skutecznie leczyć?Bibliografia[1] Hasse-Cieślińska M.: Diagnostyka i leczenie powierzchownych zakażeń grzybiczych. Przew. Lek., 2006; 7: 109–120 [2] Szepietowski J.: Grzybice skóry i paznokci. Medycyna Praktyczna, Kraków, 2001 [3] Ulotka środka leczniczego Oktaseptal [4] Wiłkowska A, Nowicki R, Sadowska E. Zakażenia grzybicze w materiale Gdańskiej Kliniki Dermatologicznej w latach 1984–1988. Przegl Dermatol 1991; 78: 37-41.[5] Tomb RR, Nassar JS. Profile of skin diseases observed in department of dermatology (1995–2000). J Med Liban 2000; 48: 302-9.

Jak dbać o sierść kota? Szczotkowanie kota jest podstawową czynnością w pielęgnacji. Koty długowłose wyjątkowo potrzebują pomocy właściciela. Szczotkowanie należy do jednej z obowiązkowych czynności posiadaczy kotów (oczywiście pomijając rasy bezwłose), którą należy wykonywać regularnie. Jest to również dobry sposób na wytworzenie więzi między Tobą a Twoim pupilem. Niestety, wiele kotów bardzo nie lubi tej czynności, dlatego warto przyzwyczajać je już od małego, aby nie sprawiało to aż tak dużego problemu w przyszłości. Ważne, abyś od samego początku zadbał o to, żeby szczotkowanie kojarzone było z czymś przyjemnym dla Twojego pupila. Oczywiście najmniej problemu jest z rasami krótkowłosymi, gdzie futro wystarczy przeczesać raz lub dwa razy na dwa tygodnie. Koty o długiej sierści wymagają znacznie częstszej pielęgnacji i szczotkowania. Szczotkowanie jest bardzo ważną czynnością, której nie powinno się pomijać nawet u ras krótkowłosych. Pielęgnacja sierści to bardzo ważny element opieki nad kotem. Czyszczenie uszu kota Koty potrafią samodzielnie zadbać o prawidłową higienę uszu. W ramach profilaktyki wystarczy, że będziesz regularnie kontrolował ich stan raz w miesiącu. Do czyszczenia kocich uszu możesz użyć płynnej parafiny, która dostępna jest w każdej aptece. Wystarczy użyć 2-3 krople parafiny bezpośrednio nałożonej na zewnętrzną część małżowiny ucha, a następnie delikatnie rozprowadzić ją palcami po wewnętrznej części małżowiny. Czyszczenie kocich uszu może okazać się koniecznością, przede wszystkim, jeśli mamy do czynienia z kocią chorobą. Bardzo często spotykaną kocią przypadłością jest świerzbowiec uszny. Pojawia się on zwłaszcza u kotów wolno żyjących. W przypadku, gdy kot miał już wcześniej problemy zdrowotne z uszami lub ma obniżoną odporność, kontrolę czystości warto przeprowadzać częściej. Twój kot może mieć większą tendencję na choroby uszu. Zlekceważenie pierwszych objawów może doprowadzić do grzybicy lub infekcji bakteryjnej. W sklepach zoologicznych są gotowe preparaty do przemywania uszu w formie płynu i żelu, które mogą zawierać różne substancje dodatkowe, które wzmacniają podrażniony chorobą naskórek. Po gotowe preparaty warto sięgnąć, kiedy Twój kot ma nawracające problemy z uszami. Oczywiście w przypadku czyszczenia uszu, jak i innych zabiegów pielęgnacyjnych, im szybciej wprowadzisz kota do tej czynności, tym więcej zaoszczędzisz mu stresu. Czyszczenie kocich zębów Pielęgnacja i higiena jamy ustnej kota powinna być przeprowadzana systematycznie. Odkładająca się płytka nazębna z biegiem czasu zmienia się w kamień, który może spowodować bolesne stany zapalne dziąseł. Mycie kocich zębów może być dla Ciebie wyzwaniem, dlatego najlepiej powoli oswajać kota ze szczoteczką do zębów. Kocie zęby również wymagają odpowiedniej pielęgnacji. Jak umyć kotu zęby? Do czyszczenia zębów najlepiej wybrać miękką szczoteczkę dla dzieci (lub specjalistyczną ze sklepu zoologicznego) oraz pastę, która jest przeznaczona dla kotów i rekomendowana przez weterynarzy. W żadnym przypadku nie należy stosować pasty przeznaczonych do ludzi, ponieważ zawierają one fluor. Czyszczenie zębów powinno odbywać się codziennie, a w przypadku silnego protestowania przez kota można posłużyć się innymi sposobami. Na rynku znajdują się specjalistyczne karmy i smakołyki, które dzięki swojej strukturze ścierają miękki osad nazębny. Nie powinieneś podawać ich zbyt często, ponieważ są kaloryczne i mogą doprowadzić do nadwagi u Twojego pupila. W sklepach zoologicznych można spotkać żele do aplikacji na zęby lub płyny i proszki, które dodaje się do miseczki z wodą. Funkcję oczyszczającą zęby ma również surowe i trudne do przegryzienia mięso. Jak obcinać kocie pazury? Koty drapią (i przy okazji niszczą meble w mieszkaniach), aby skrócić pazury, które nieustannie rosną. Kot niewychodzący nie ma możliwości ścierania swoich ostrych pazurów w naturalnym środowisku. Najlepszym rozwiązaniem jest kupno drapaka, ale nie każdy kot będzie z niego chętnie korzystał. Niedostateczne ścieranie przez kota pazurów może prowadzić do ich przerostu. Z kolei przerośnięte pazury utrudniają swobodne poruszanie. Zdesperowany kot może szukać mebli w Twoim mieszkaniu, aby zwalczyć swój problem. Nieobcinanie pazurów może prowadzić do powstania poważnych zmian zapalnych opuszek kończyn u kotów. Warto przyzwyczaić kota do obcinania pazurów, gdy jest jeszcze młody. Naukę najlepiej rozpocząć od oswojenia kota do mocniejszego dotyku jego łapek i nacisku na opuszki. Najwygodniej będzie, jeśli posadzisz kota na Twoje kolana. Chwyć jedną z łapek i delikatnie naciśnij opuszek. Widoczne będą dwie części pazura. Bliższa skóry naszego kota (ciemniejsza) jest ukrwiona i pod żadnym pozorem jej nie obcinaj. Sprawnym ruchem ścinasz lekko przezroczysty fragment kociego pazura - zawsze pod kątem prostym. Do obcinania powinieneś użyć wyłącznie specjalnych nożyczek, cążek lub gilotyny, które dostępne są w sklepach zoologicznych. W trudnych przypadkach, gdy Twój kot znacząco protestuje lub pojawią się wątpliwości, w jaki sposób to zrobić, możesz udać się do weterynarza, który z pewnością pomoże Ci w tej czynności. Jaką karmę wybrać dla najbardziej wymagających futrzanych przyjaciół? Kąpiel kota Koty znane są z tego, że nie przepadają za kąpielami, jednak nie można tego uogólniać, ponieważ każdy z nich jest inny. Niektóre mruczki, wręcz uwielbiają moczyć się w wodzie i sprawia im to ogromną przyjemność. Większość kotów nie potrzebuje kąpieli, chyba że są do tego wskazania zdrowotne lub w innych wyjątkowych sytuacjach, takich jak brud, z którym kot sam sobie nie poradzi (resztki jedzenia, brud na grzbiecie). Szampon dla kota należy dobrać do jego indywidualnych potrzeb i wymagań. Istnieje wiele szamponów do specjalnej pielęgnacji, które zawierają olejki i powodują, że sierść jest miękka i delikatna w dotyku. W sklepach dostępne są również szampony owadobójcze lub lecznicze. Przy wyborze szamponu należy zwrócić uwagę na to, aby miały w składzie naturalne olejki, proteiny i witaminy. Warto też sprawdzić czy szampon ma działanie antystatyczne i czy ułatwia rozczesywanie sierści. Ciekawym i alternatywnym rozwiązaniem jest suchy szampon. Jego formuła nie wywołuje u kotów tak drastycznej reakcji, jak kontakt z wodą. Suchy szampon doskonale radzi sobie z nieprzyjemnym zapachem. Co neutralizuje zapach moczu kota? Koci mocz ma bardzo intensywną woń. Nie jest to dużym problem, kiedy Twój zwierzak wie, jak korzystać z kuwety. Niestety, czasem kot załatwia swoją potrzebę fizjologiczną w innym miejscu, co jest zazwyczaj dość kłopotliwe. Usunięcie nieprzyjemnego zapachu, nie jest łatwe, ale sklepy zoologiczne oferują wiele preparatów, które mogą Ci w tym pomóc. Istnieje również wiele domowych sposobów na walkę z nieprzyjemną wonią. Jedną z takich substancji jest woda utleniona. Jest ona dość skutecznym produktem, ale może doprowadzić do odbarwienia tkaniny, na którą jest stosowana. Pomocny może okazać się także sok z cytryny lub ocet z niewielkim dodatkiem wody. Do neutralizowania zapachu np. z kanapy czy dywanu zaleca się użycie sody oczyszczonej, którą należy wysypać bezpośrednio na plamę, a następnie zabrudzoną sodę odkurzyć. Do usuwania zapachu z dywanu warto wypróbować gorące mleko, które w garnku należy podstawić pod dywan, dokładnie w tym miejscu, gdzie kot się wypróżnił. Istnieje wiele sposobów walki z nieprzyjemnych zapachem kociego moczu. Warto wypróbować kilka i wybrać najlepszy. W przypadku, gdy domowe sposoby zawiodą, po pomoc należy udać się do sklepu po profesjonalne środki neutralizujące zapach kociego moczu. Neutralizatory zapachu znajdziesz w postaci proszku lub w sprayu. Oprócz usunięcia niechcianego zapachu neutralizatory pomogą pozbyć się plam po moczu. Dodatkowo zawarte w nich substancję także zniechęcą Twojego kota do ponownego oddawania moczu w tym miejscu. Warto wypróbować różne sposoby walki z nieprzyjemnym zapachem moczu kota i wybrać ten najlepszy. Postaraj się również określić przyczynę, dlaczego Twój podopieczny nie załatwia swoich potrzeb fizjologicznych w wyznaczonym przez Ciebie miejscu. Podsumowanie Decydując się na posiadanie kota, powinieneś poświęcić mu odpowiednią ilość uwagi i zadbać o jego higienę. Warto regularnie kontrolować wygląd uszu, zębów czy sierści. Ich stan jest pierwszą wskazówką dla Ciebie ich potencjalnego stanu chorobowego. Zignorowanie pojawiających się symptomów może doprowadzić do rozwinięcia się infekcji, a w następstwie do poważnych powikłań zdrowotnych. Oczywiście nie każdy kot lubi wodę czy szczotkowanie zębów. Dlatego ważne, aby od jak najmłodszego wieku delikatnie i stopniowo przyzwyczajać go do zabiegów pielęgnacyjnych, by w przyszłości były dla niego, jak i dla Ciebie komfortowe. W ekstremalnych przypadkach można skorzystać z rozwiązań oferowanych przez sklepy zoologiczne i weterynarza. Pamiętaj o jednym, że zadbany kot, to zdrowy i szczęśliwy kot!

Czym jest kichanie? Kichanie u kota jest odruchem obronnym – gwałtowną reakcją organizmu na zanieczyszczenia znajdujące się na powierzchni górnych dróg oddechowych, konkretnie nosa. Kichanie kota We wnętrzu jamy nosowej u kota znajdują się małżowiny nosowe, tworzące system filtrujący i ogrzewający powietrze, które dostaje się dalej do dróg oddechowych. Błona śluzowa, którą małżowiny są wyścielone, jest bardzo wrażliwa na ciała obce, nawet bardzo niewielkich rozmiarów. Kiedy drobinki dostaną się do nosa i osiądą na niej, pobudzane są zakończenia nerwów, które stymulują ośrodki odpowiedzialne za kichanie, znajdujące się w pniu mózgu oraz w rdzeniu przedłużonym. W trakcie kichnięcia krtań kurczy się a mięśnie brzucha napinają się. Siła kichnięcia jest tak duża, że może wpłynąć na rytm serca, wyrzucane powietrze jest rozpylane na dużą odległość. Jakie są przyczyny kichania u kotów? Kiedy jest to objaw niepokojący, a kiedy można powiedzieć pupilowi „na zdrowie” i zapomnieć o tym incydencie? Czy każde kichnięcie powinno być skontrolowane przez lekarza weterynarii? Postaram się odpowiedzieć na te pytania w poniższym artykule. Dlaczego kot kicha?Kichanie z powodu alergiiSmogDym papierosowy lub kurzEkspozycja na intensywne światło słoneczneCiała obce w nosie kotaGuzy nowotworoweZły stan uzębienia kotaInfekcje bakteryjneKoci katarGrzybica a kichanie u kotaDiagnostyka i rozpoznanieDomowe sposoby na kichanie Dlaczego kot kicha? Przyczyn kichania u kota jest wiele. Poniżej znajdziesz najczęstsze z nich. Kichanie z powodu alergii Do przyczyn niezakaźnych należą na przykład alergia, inaczej nadwrażliwość. Kichanie jest zwykle objawem alergii wziewnej, czyli na przykład na pyłki. Do najbardziej uczulających pyłków zaliczane są te z traw, ale także z brzozy i wierzby. Kichaniu towarzyszy wtedy zaczerwienienie i rozpulchnienie spojówek, surowiczy wypływ z nosa i oczu. Mimo tego kot często ma dobry humor i jest skory do zabawy, nie występuje też pogorszenie apetytu. Nie obserwuje się także podwyższenia temperatury. Obecność pyłków w powietrzu bardzo często działa drażniąco nawet na te koty, które nie są alergikami. Duże zagęszczenie tych substancji w powietrzu podrażni nawet najbardziej wytrzymały koci nos. Każdy pacjent jest inny – i każde kichnięcie jest inne. Ciężko jest zastosować uniwersalny przewodnik po kocich kichnięciach. Co jeśli przy kichaniu występują inne objawy? Smog Zanieczyszczone powietrze podrażnia błony śluzowe nosa nie tylko u kotów, ale też u innych zwierząt a także u ludzi. Organizm broni się przed smogiem, jak tylko może – a kichanie jest przecież mechanizmem obronnym. Jeśli zatem nasilone kichanie jest obserwowane w okresie jesienno – zimowym i nie towarzyszy mu wypływ z nosa, ani pogorszenie ogólnego stanu zdrowia i samopoczucia, najprawdopodobniej przyczyną jest właśnie smog. Dym papierosowy lub kurz Obecność dymu papierosowego lub kurzu w powietrzu bardzo często doskwiera naszym pupilom. Bierne palenie tytoniu to najgorsze, co opiekun może zafundować swojemu kotu. Bardzo często ekspozycja na dym papierosowy powoduje podrażnienie błony śluzowej w drogach oddechowych oraz odruch kichania a w dalszej przyszłości zwiększoną podatność na astmę, choroby oskrzeli oraz predyspozycje do nowotworzenia tkanek. Rzucenie palenia wychodzi na zdrowie nie tylko właścicielom kotów, ale także ich czworonogom. Ekspozycja na intensywne światło słoneczne Ekspozycja na intensywne światło słoneczne jest bardzo ciekawą przyczyną ataku kichania. Już Arystoteles zauważył tą zależność u ludzi i opisał ją. Dotyczy co prawda w głównej mierze człowieka, jednak wiele kotów również kicha podczas kąpieli słonecznych lub nagłej ekspozycji na światło. Jedna z teorii o przyczynach powstawania tego odruchu mówi o nadmiernej stymulacji gałki ocznej. Nerw wzrokowy, doprowadzając gwałtowny i intensywny impuls do mózgu, pobudza też sąsiadujące ośrodki – w tym ośrodek kichania. Nie jest to teoria udowodniona naukowo, jednak kto z nas nigdy nie kichnął wychodząc na słońce? Ciała obce w nosie kota Ciało obce znajdujące się w nosie jest kolejną, niezakaźną przyczyną kichania u kota. Ciekawski koci nos często ma kontakt z różnymi substancjami, trawami, kłosami. Wystarczy jeden, mocny wdech w nieodpowiednim miejscu i fragment trawy, kłosa, sierści, igliwia lub drobnego nasionka może zostać zaaspirowany do jamy nosowej. Jest to bardzo nieprzyjemne dla kota – często atak kichania jest dość długi, towarzyszy mu pocieranie nosem o różne przedmioty, pocieranie łapką o nos, głośne miauczenie. Warto obejrzeć wtedy dokładnie nos – jeśli zauważony zostanie wystający fragment ciała obcego można go delikatnie, ostrożnie i powoli usunąć, za pomocą pęsety. W przypadku, gdy ciało obce utkwiło głęboko – lepiej jest udać się do lekarza weterynarii. W niektórych przypadkach, kiedy zostaną przeoczone pierwsze objawy, może dołączyć śluzowo – ropny wypływ z nosa, gorsze samopoczucie, brak chęci do jedzenia – są to objawy powikłania bakteryjnego uszkodzonej tkanki. W takich wypadkach konieczna jest pilna wizyta, usunięcie ciała obcego, dobranie odpowiednich antybiotyków i wygojenie zainfekowanej okolicy. Guzy nowotworowe Guzy nowotworowe w jamach nosowych lub w gardle a także twory przypominające polipy, bardzo często są przyczyną kichania. Rzadko kiedy dają się zauważyć w początkowym stadium wzrostu. Zazwyczaj długo nie dają żadnych objawów, a kiedy są wykryte jest już za późno na skuteczną terapię. Bardzo często guzom w tej lokalizacji towarzyszy: brak apetytu, apatia, pogorszenie ogólnej kondycji zwierzęcia. Da się usłyszeć ciężki, chrapliwy oddech przez nos, zwierzę częściej oddycha przez jamę ustną. Podczas kichania wydalane są skrzepy krwi, często da się zaobserwować wypływ z nosa, o różnym charakterze – może być na początku śluzowaty z domieszką krwi, może w późniejszym czasie przerodzić się w czysto krwisty. Rokowanie w takich przypadkach jest bardzo ostrożne – tylko niektóre guzy nowotworowe, zlokalizowane w tej okolicy są podatne na leczenie farmakologiczne. Zły stan uzębienia kota Przyczyną kichania może być też zły stan uzębienia pupila, zwłaszcza dotyczący zębów szczęki. Zaniedbanie higieny jamy ustnej kota może być przyczyną wielu problemów zdrowotnych. Nadmierne gromadzenie się płytki bakteryjnej powoduje powstawanie ognisk tworzenia kamienia nazębnego. Kamień narasta, wnikając głęboko w kieszonki zębodołowe oraz podnosząc linię dziąsła. Baterie wnikają coraz głębiej pod dziąsło, powodując osłabienie osadzenia zęba w zębodole oraz pogłębienie infekcji w obrębie jamy ustnej. Mogą tworzyć się ropnie okołowierzchołkowe, które bywają częstą przyczyną kichania kota. W takich przypadkach, oprócz kichania można zauważyć bardzo nieprzyjemny zapach z jamy ustnej pupila. Kot jest niechętny do jedzenia, może przyjmować pokarmy żując je tylko jedną stroną. Bywa, że koty uciekają od miski w trakcie posiłku. W takich przypadkach terapia polega na usunięciu przyczyny pierwotnej, czyli kamienia nazębnego, ekstrakcji zębów objętych procesem paradontozy oraz wyleczeniu ropni okołowierzchołkowych. Infekcje bakteryjne Do przyczyn zakaźnych kichania można zaliczyć infekcje bakteryjne. Surowicza wydzielina z nosa bywa całkiem niezłą pożywką dla wielu bakterii. Bakterie najczęściej są czynnikiem wikłającym, raczej rzadko przyczyną pierwotną nadmiernego kichania. W przypadku infekcji bakteryjnej kichaniu towarzyszy ropny wypływ z nosa, gęsty, o zabarwieniu żółtawo – zielonym. Bardzo często spotykamy się z osłabieniem apetytu, brakiem chęci do zabawy. Bakterie, które najczęściej wikłają infekcje w obrębie jamy nosowej to na przykład: Chlamydophila felis, Bordatella bronchiseptica, Mykoplasma felis. W przypadkach infekcji bakteryjnej kluczowe jest szybkie włączenie do terapii odpowiednich antybiotyków, na które są wrażliwe dane bakterie. Koci katar Wirusowe czynniki wywołujące kichanie można połączyć z tymi, które są odpowiedzialne za koci katar. Są to głównie herpeswirus koci typu 1 (FHV-1) oraz kaliciwirus koci (FCV). W przypadku infekcji wywołanej przez czynniki wirusowe kichaniu towarzyszy katar – wodnisty, surowiczy, który może zgęstnieć w przypadku powikłania bakteryjnego. W przypadku infekcji wirusowych ważne jest wspieranie kociej odporności, przez odpowiednie preparaty witaminowe, suplementy, dietę o odpowiednim składzie i jak najlepsze warunki środowiskowe. W przypadkach intensywnej infekcji są wprowadzane leki przeciwwirusowe oraz antybiotyki, które mają zwalczyć możliwość powikłań bakteryjnych. Grzybica a kichanie u kota Infekcje grzybicze są raczej rzadko spotykanym problemem, jeśli chodzi o kocich pacjentów. Kichanie jest obserwowanym objawem, raczej rzadko pojawia się wypływ z nosa. Kot może być apatyczny, niechętny do jedzenia. Na nosie i w obrębie jam nosowych może pojawić się białawy nalot, trudny do usunięcia, wrastający w powierzchnię błony śluzowej. Nozdrza mogą być pokryte nadżerkami i owrzodzeniami w późniejszym okresie choroby. Raczej rzadko grzybica jest pierwotną przyczyną infekcji, częściej wikła zakażenie wirusowe lub bakteryjne. Najczęstszą przyczyną jest drożdżakopodobny drobnoustrój o nazwie Cryptococcus neoformans. Zakażenie grzybicze może być też wywołane przez drobnoustroje z rodzaju: Aspergillus, Trichophyton, Penicillium. Diagnostyka i rozpoznanie Rozpoznanie chorób objawiających się kichaniem Koci katar jest chyba najczęstszą przyczyną kichania u kotów. Te dwa słowa powodują ciarki na ciele każdego kociego opiekuna. Jest złożoną jednostką chorobową, spowodowaną zarówno przez wirusy jak i bakterie. Jednak nie każde, pojedyncze kichnięcie może zwiastować nadchodzącą klęskę i długotrwałe leczenie. Więcej informacji o kocim katarze możecie przeczytać w tym artykule: Kichanie raz na jakiś czas, w częstotliwości jednego kichnięcia na dobę nie jest niczym niepokojącym, zwłaszcza, jeśli nie towarzyszą mu żadne inne, niepokojące objawy. Jeśli jednak ataki kichania są częste, występują w seriach albo o określonej porze, lub towarzyszą im inne objawy, warto zastanowić się nad wizytą u lekarza weterynarii. W przypadku uciążliwego i uporczywego kichania warto zdecydować się na badanie dodatkowe w celu ustalenia przyczyny tego stanu rzeczy. Warto przeprowadzić badanie RTG – pozwoli na ocenę struktur kostnych w obrębie nosa, pozwoli wykluczyć obecność cieniujących ciał obcych. Dzięki zdjęciu RTG można też zauważyć niektóre procesy nowotworowe, zwłaszcza te, które powodują deformację i lizę kości. Rhinoskopia to endoskopowe badanie jam nosowych. Przeprowadza się je w znieczuleniu ogólnym. Polega na włożeniu cienkiego zgłębnika wyposażonego w kamerę do nozdrzy, od strony jamy ustnej. To badanie pozwala w bardzo dokładny i precyzyjny sposób obejrzeć wszystkie struktury znajdujące się w jamach nosowych, sprawdzić prawidłowy przebieg przegrody nosowej. Dzięki rhinoskopii można potwierdzić lub wykluczyć obecność guzów nowotworowych, nacieków zapalnych, obecność nalotów grzybiczych w jamach nosowych. Nawet najdrobniejsze ciało obce zostanie zauważone w trakcie tego badania. Domowe sposoby na kichanie Czy są jakieś domowe sposoby na nadmierne kichanie u kota? Kluczowe w przypadku kichania jest ustalenie jego przyczyny. Dopiero po dokładnym zdiagnozowaniu problemu, można mówić o sposobach i metodach leczenia. Z pewnością są domowe sposoby na zmniejszenie intensywności objawów kociego alergika – usunięcie poduszek z naturalnego pierza, częste pranie legowisk dla kota i kocyków, odkurzanie i wietrzenie pomieszczeń. Koty, które kichają głównie z powodu smogu i zanieczyszczeń powietrza poczują ogromną ulgę, kiedy troskliwi opiekunowie zdecydują się na zakup domowego filtra powietrza i rzucą palenie. Jak w przypadku każdego schorzenia, bardzo ważne są konkrety – dopiero po ustaleniu dlaczego kot kicha, można wdrożyć skuteczną terapię, i na kocie „A psik!!” odpowiedzieć spokojnie „na zdrowie!”.

U kotów, które wychodzą, istnieje możliwość: zastosuj środek odstraszający owady, zawsze polecana przez weterynarza. Musimy je również regularnie sprawdzać i, zwłaszcza w przypadku osobników o dłuższych włosach, utrzymywać je w czystości i szczotkować, aby uniknąć sęków i gromadzenia się brudu. Ten artykuł ma jedynie

Grzybica u psa to zoonoza, czyli choroba zwierzęca, którą mogą zarazić się także ludzie. Dlatego tak ważne jest, by umieć ją rozpoznać i szybko wyleczyć. Dowiedz się, jakie objawy daje grzybica u psa i w jaki sposób uwolnić od niej czworonogGrzybica u psa: częsta choroba skóryGrzybica przytrafia się psom stosunkowo często. Nie jest to powód do wstydu – włosy i naskórek psów domowych może zaatakować około trzydziestu różnych grzybów, z microsporum canis na czele. Nie tak łatwo więc ustrzec psa przed grzybicą. W Polsce ok. 4% psów domowych cierpi na tę szczęście infekcje grzybiczne u psów mają najczęściej charakter powierzchniowy – to tzw. dermatofitozy, które atakują tylko skórę, włosy i paznokcie (u psów pazury). O wiele groźniejsze – i na szczęście rzadsze – są grzybice głębokie, atakujące narządy wewnętrzne zwierząt. Psom grożą także drożdżyce i u psa: łatwo się zarazićGrzybicy powierzchniowej nie należy jednak lekceważyć. To nieprzyjemna choroba, w dodatku wysoce zakaźna. Ludzie mogą zarazić się nią od zwierząt i vice versa. Dlatego na grzybicę narażone są najbardziej psy często i długo przebywające w towarzystwie innych czworonogów (a więc głównie schroniskowe, ale też wystawowe), a także młode, które nie mają jeszcze wykształconej odporności. Również psy starsze, o osłabionej odporności, lub chronicznie zestresowane, są bardziej od innych narażone na atak grzybów. Na grzybicę częściej też zapadają psy pracujące i myśliwskie niż do zarażać mogą także pchły i wszy, a nawet koty – zwłaszcza koty długowłose bywają bezobjawowymi nosicielami grzybów. Zarodniki grzybów mogą znajdować się także na wszystkich sprzętach, używanych przez chore na grzybicę zwierzę, jak zabawki, drapaki, szczotki, legowiska najczystszy i izolowany od innych pies nie jest w pełni bezpieczny przed grzybicą, ponieważ zarodniki inwazyjnych grzybów skutecznie przenoszą się wraz z widać, grzybica może zaatakować niemal wszędzie i w każdej chwili, a jej ofiara może paść pies w każdym wieku i kondycji u psa: objawy chorobyGrzybice powierzchniowe nie powodują zmiany zachowania psa, która często stanowi pierwszą oznakę choroby. Pies, którego skórę lub włosy zaatakowały grzyby, nie jest apatyczny, ma normalny apetyt, nie przejawia niepokoju, nie ma gorączki, wymiotów ani rozpoznać grzybicę u psa? Da się to zrobić wzrokowo w stadium zaawansowanym. Taka grzybica powoduje miejscowe łysienie u psa (najczęściej na pysku, uszach i łapach), a skóra w miejscach, w których wypadła sierść, jest złuszczona i połyskliwa (to tzw. postać strzygąca grzybicy). Może też być zaczerwieniona, pokryta strupami, gruzłowata (postać strupiasta). Jeśli grzybica wywołała stan zapalny skóry, pies może odczuwać świąd, a więc drapać się intensywnie i w ten sposób wskazać nam, że w danym miejscu na jego ciele dzieje się coś grzybica zaatakuje pazury psa, może prowadzić do ich deformacji lub zaburzeń u psa: diagnozaKiedy dostrzeżemy zmiany na włosach i skórze psa, musimy zaprowadzić go do weterynarii zada nam szereg pytań, np. o przebyte przez psa choroby czy przyjmowane leki. Wywiad środowiskowy ma na celu sprawdzenie, jakie mogą być przyczyny zmian skórnych u naszego pupila. Rozpoznanie grzybicy bywa trudne. Dla skutecznego leczenia należy dokładnie zidentyfikować grzyba, który zaatakował psa. Ponadto mogą istnieć także inne przyczyny, dla których nasz pies punktowo wyłysiał. Objawy podobne do grzybicy skóry może dać np. alergia, infekcja pasożytnicza, powikłania związane z niedoczynnością tarczycy, dysplazja mieszków włosowych i tzw. choroba łysych połaci na ciele psa np. z użyciem światła ultrafioletowego tzw. lampy Wooda pozwala wykazać jednoznacznie infekcję zarodnikami microsporum canis. Wynik negatywny takiej inspekcji światłem nie rozstrzyga sprawy, bo psa mógł zaatakować inny grzyb. Do określenia przyczyny choroby może służyć badanie mikroskopowe włosów psa i zeskrobiny skórnej z miejsca u psa: leczenieLeczenie grzybicy u psa może trwać dość długo, na szczęście nie jest skomplikowane. Najczęściej podaje się zwierzęciu preparaty doustne – tabletki o działaniu ogólnym – oraz miejscowe w postaci maści nakładanych bezpośrednio na skórę zaatakowaną przez grzyba. Dostępne są także spraye do spryskiwania sierści oraz szamponu z formułami przeciwgrzybicznymi. Regularne kąpanie psa z użyciem takiego szamponu pomoże mu w szybkim zwalczeniu ma skutecznych domowych sposobów na walkę z grzybicą, choć np. smarowanie zaatakowanych nią miejsc ząbkiem czosnku lub octem jabłkowym może nieco złagodzić objawy grzybica może przechodzić ze zwierząt na ludzi (to tzw. zoonoza), należy zachować szczególną ostrożność i wysoki poziom higieny w czasie opieki nad chorym u psa: profilaktykaJak stwierdzono wyżej, nie sposób jest zapewnić psu pełnego bezpieczeństwa przed grzybicą, ponieważ zarodniki grzybów zdolnych do atakowania skóry zwierząt znajdują się niemal wszędzie. Warto jednak zadbać o to, by nasz pies nie stykał się ze zbyt dużą ilość obcych zwierząt. W ten sposób zminimalizujemy ryzyko, że zarazi się grzybicą od któregoś ze swoich kolegów lub koleżanek. Na spacery pupil powinien wychodzić na smyczy, by nie zapędził się w krzaki i bród. Psu nie należy pozwalać na taplanie się w miejskich stawach i sadzawkach, bo w ten sposób także może się łatwo zarazić grzybami, pozostawionymi w wodzie przez któregoś z niezliczonych obcych domu należy dbać o czystość, zwłaszcza podług, z którymi pies styka się najczęściej, Pamiętaj że zarodniki groźnych grzybów mogą znajdować się też w kurzu. Jeśli w domu któreś zwierzę miało już grzybicę, należy przemyć możliwie wiele powierzchni środkiem odkażającym i odkładnie zdezynfekować wszystkie sprzęty i zabawki, z którymi chory czworonóg miał też zadbać o to, by nasz pies nie był zestresowany, bo stres obniża odporność, potrzebną do zwalczania infekcji bakteryjnych. Zdrowa dieta z kolei to czynnik bardzo wspomagający psią także zaszczepić psa przeciw grzybicy. Weterynarze mają jednak podzielone zdania na temat skuteczności szczepionek przeciwgrzybicznych. Nie zapobiegają one w pełni zachorowaniu, a jedynie łagodzą objawy choroby, do tego sporo kosztują i działają tylko przez kilka miesięcy. Ostatecznie decyzja, czy zaszczepić psa przeciw grzybicy, zależy od jego właściciela.

Grzybica zatok - przyczyny. Grzybica zatok może się rozwinąć u osób z przewlekłym zapaleniem zatok, a także tych, które bardzo często zmagają się z infekcjami dróg oddechowych. Przyczyną grzybicy zatok mogą być również nieprawidłowości anatomiczne, takie jak: przerost migdałków podniebiennych i gardłowego, skrzywiona

Błyszcząca, miękka, gęsta i sprężysta sierść to ozdoba każdego kota. Piękna sierść u kota to nie tylko kwestia wyglądu ale i oznaka zdrowia. 1. Piękna sierść zależy od diety Kluczem do pięknej sierści jest właściwe odżywianie. Pokarm pełnowartościowy, zawierający w odpowiednich proporcjach wszystkie składniki odżywcze, bogaty w biotynę, cynk, taurynę, wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega 3 i 6 oraz pełną gamę mikroelementów. Niezależnie od tego, jaki typ odżywiania wybierzesz dla swojego pupila, czy to będzie gotowa karma komercyjna czy jedzenie przygotowane w domu, musi ono zawierać wszystko to, czego kot potrzebuje do zdrowego życia. 2. Suplementacja Dobrej jakości karmy gotowe powinny być już właściwie zbilansowane i tutaj poza nielicznymi przypadkami dodatkowa suplementacja nie jest wskazana, a wręcz może zaszkodzić – szczególnie dotyczy to witamin rozpuszczalnych w tłuszczach: D i A. Witamin z grupy B raczej nie da się przedawkować, nadmiar zostanie w bezpieczny sposób usunięty z organizmu – dlatego nie można przedawkować biotyny, witaminy z grupy B, niezbędnej do tego, by piękna sierść kocia była mocna i błyszcząca. Jeśli decydujemy się na żywienie domowe, mięsem, warto zainteresować się dietą BARF, by odpowiednio komponować kocie pożywienie. BARF wymaga solidnej wiedzy i odpowiedzialności, to nie jest karmienie samym surowym mięsem. Samo mięso to za mało, potrzebna jest suplementacja o te składniki, których w danym gatunku mięsa jest za mało. Przykładowo w mięsie drobiowym jest zbyt mała ilość tauryny. Nieco lepiej wygląda zawartość tauryny w mięsie indyczym, ale to nadal za małe ilości. Tylko w tuszkach mysich tauryny jest pod dostatkiem. Tauryna to tylko jeden ze składników kociego pożywienia, którego niedobór może być groźny. Równie groźne co niedobory, są nadmiary niektórych mikroelementów i witamin – wiele z nich jest antagonistami, mogą zaburzać wchłanianie innych substancji, przyczyniać się do zaburzenia równowagi organizmu. W okresach zwiększonego linienia, chorób i rekonwalescencji, a także gdy dana karma nie jest jednak tak idealnie zbilansowana, szybko zauważymy to po sierści pupila – zacznie wypadać, łamać się, stanie się matowa, pozlepiana, miejscami może ulec przerzedzeniu lub nawet wyłysieniu. Jeśli zauważymy takie objawy, czas na wizytę u weterynarza, który sprawdzi, czy kot nie jest poważnie chory. Jeśli badania nie wykażą niczego niepokojącego, warto zastosować przez pewien czas dodatkową suplementację kwasami omega, biotyną i cynkiem, aż do czasu, gdy piękna sierść znów stanie się ozdobą mruczka. Piękna sierść jest pośrednim wskaźnikiem, że karmimy kota właściwie. Bądź na bieżąco >>> zdrowie.hotto.pl>>> , czyli ZNANE i POPULARNE W INTERNECIE Domowe Sposoby na Zdrowie i Urodę – każdego dnia nowe i trendujące informacje – dlatego na facebook (u) koniecznie >>>. POLUB STRONĘ ZDROWIE.HOTTO. b. Wymieszaj kilka łyżek sody z taką ilością wody, aby zanurzyć stopy. Po 15 minutach dokładnie Co to jest grzybica? Grzybica skóry to choroba wywołana przez grzyby chorobotwórcze tzw. dermatofity lub drożdżaki. Najczęściej odpowiedzialne za grzybicę u psów są odpowiedzialne grzyby z rodzaju: – Microsporum canis; – Micorsporum gypseum – Trichophyton mentagrophytes. Zmiany grzybicze dotyczą nie tylko skóry ale również sierści. Leczenie grzybicy może być bardzo tanie i skuteczne za pomocą naturalnych metod. Jak można zarazić się grzybicą? Grzybicą można zarazić się: – od chorych ludzi (najczęściej), – od zakażonych zwierząt (rzadko), – przez kontakt ze skażoną glebą (stosunkowo najrzadziej). Grzyby typowo ludzkie (antropofilne) Grzybicą możemy zarazić się od chorych ludzi poprzez kontakt bezpośredni (np. zmian skórnych u osoby zakażonej) lub pośrednio (np. nosząc buty osoby zakażonej, korzystając ze wspólnej łazienki, w łaźni, na basenie). Zakażenie grzybami typowymi dla ludzi, określane także mianem „grzybica antropofilna” to najczęściej spotykana postać grzybicy. Grzyby typowe dla zwierząt (zoofilne) Źródłem grzybów chorobotwórczych mogą być również zakażone zwierzęta (mówimy wtedy o grzybicy odzwierzęcej). W mieście najczęstszymi przenosicielami grzybów odzwierzęcych są koty i psy. Na wsi grzybami odzwierzęcymi można zarazić się ponadto od bydła, trzody i koni. W przypadku zauważenia na skórze zwierzęcia ognisk złuszczających i sączących z wypadaniem sierści, należy unikać bezpośredniego kontaktu z chorym zwierzęciem, odizolować je od innych osobników oraz wezwać weterynarza, który zwierzę zbada i zaleci odpowiednie leczenie. Zapamiętaj: Jeżeli zauważysz zmiany zapalne i wypadanie sierści na skórze swojego pupila, udaj się do weterynarza holistycznego zanim zakażenie rozszerzy się na inne zwierzęta i opiekujących się nimi ludzi! Największe ryzyko infekcji: – szczenięta, – psy o osłabionej odporności organizmu najczęściej spowodowane: * antybiotykami * chorobami * toksynami z niewłaściwej diety * składniki znajdujące się w komercyjnych karmach, takich jak: # Etoksychina # Sztuczne barwniki spożywcze # Chemiczne konserwanty # Ziarna genetycznie zmodyfikowanych roślin takich jak soja i kukurydza # Alfatoksyny # Białka z mięsa pochodzącego od zwierząt karmionych GMO, antybiotykami, hormonami wzrostu itp. – czynniki środowiskowe takie jak: * pestycydy i herbicydy * chemiczne środki do zwalczania pasożytów wewnętrznych i zewnętrznych * produkty chemiczne stosowane w gospodarstwie domowym * środki do pielęgnacji sierści i psich zębów zębów zawierających szkodliwe substancje – szczepienia – leki steroidowe i niesteroidowe. Silny układ odpornościowy psa jest w stanie lepiej bronić się przed inwazją grzybów. Objawy grzybicy. Typowe objawy grzybicy obejmują: – Sierść * przerzedzenie – Skóra * zaczerwienione, swędzące ogniska, które stopniowo się powiększają. W ogniskach tych, szczególnie na ich brzegu, można zazwyczaj zauważyć złuszczający się naskórek, który przypomina otręby oraz drobne pęcherzyki wielkości główki szpilki, wysypki. * świąd * podrażnienie Niektóre z objawów grzybicy są podobne do autoimmunologicznych chorób, innych chorób bakteryjnych, demodectic skóry – ale okrągła wysypka zwykle wskazuje na grzybicę. Łagodne przypadki grzybicy można usunąć w dwa tygodnie przez zastosowanie miejscowego leczenia. Leczenie ciężkich przypadków może trochę potrwać i będzie wymagało także leczenia wewnętrznego. Grzyby mogą żyć w: – wilgotnych obszarach skóry – pościeli – odzieży – ręcznikach – dywanach – wykładzinach – obrożach, szelkach, smyczach Mycie i spryskiwanie organicznym octem jabłkowym pomoże zabić grzyba występujących na tych przedmiotach. Ocet jabłkowy nie jest toksyczny dla psów. W ciężkich przypadkach trzeba będzie pozbyć się niektórych z tych rzeczy. Konwencjonalne zabiegi – powód aby powrócić do naturalnych metod terapii. W bardzo ciężkich przypadkach grzybicy chemiczne leki mogą być jednak konieczne ale najpierw trzeba wypróbować metody medycyny holistycznej lub też połączyć obie terapie. Możesz to zrobić z pomocą weterynarza holistycznego. Konwencjonalne metody leczenia grzybicy mają wiele skutków ubocznych – od łagodnych do ciężkich niekiedy kończących się nawet śmiercią zwierzęcia. Poniżej przedstawiam kilka przykładów konwencjonalnych leków i związanych z nimi działań niepożądanych. Flukonazol Możliwe skutki uboczne: mogą wystąpić objawy ze strony układu pokarmowego: nudności, wymioty, wzdęcia, bóle brzucha, biegunka. Bóle i zawroty głowy. Wysypka skórna. Zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka. Ketokonazol Możliwe skutki uboczne: zaburzenia żołądkowo-jelitowe: nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha, brak łaknienia, zaparcia. Bardzo rzadko ujawniają się objawy uszkodzenia wątroby, żółtaczka, ciemna lub bursztynowa barwa moczu, utrata łaknienia, jasna barwa kału, uczucie zmęczenia, osłabienie. Reakcje nadwrażliwości: gorączka, dreszcze, świąd, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy. Rzadko: bóle głowy, zawroty głowy, parestezje (zaburzenia czucia), senność, światłowstręt, małopłytkowość (zmniejszenie liczby płytek krwi), zmniejszenie liczby krwinek białych, niedokrwistość hemolityczna (anemia). Terbinafina Możliwe skutki uboczne: zaburzenia żołądkowo-jelitowe (uczucie pełności, utrata apetytu, nudności, ból brzucha o niewielkim nasileniu, biegunka, zaburzenia smaku). Ponadto mogą wystąpić reakcje skórne, żółtaczka, zapalenie wątroby, ból i zawroty głowy, znużenie, zmiany obrazu krwi. Gryzeofulwina Wśród licznych działań ubocznych stosowania gryzeofulwiny wymienić należy przede wszystkim zaburzenia neurologiczne, a wśród nich: bóle głowy zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego takie jak: zapalenie jamy ustnej i języka, nudności, wymioty, biegunka, uszkodzenia wątroby i nerek, uczulenie na sam lek jak i pozostałe składniki preparatu przejawiające się: wysypką, rumieniem wielopostaciowym, zmiany w składzie krwi: leukopenia (czyli niedobór białych ciałek krwi), monocytoza (przekraczająca normę ilość monocytów we krwi), nadwrażliwość na światło, przejściowa utrata białek (albumin) z moczem, znane są także dane o negatywnym wpływie gryzeofulwiny na materiał genetyczny czyli DNA (działanie genotoksyczne), mogące prowadzić do wystąpienia w nim zmian czyli mutacji (działanie mutagenne). Leki naturalne Najlepszym lekiem naturalnym jest taki środek, który będzie działał na trzech płaszczyznach: – łagodził istniejące zmiany skórne – nie będzie obciążał organizmu dodatkowymi toksynami – będzie wzmacniał układ odpornościowy psa, poprzez zapewnienie wszystkich niezbędnych składników odżywczych. Na pewno nie będzie to sucha karma. Miejscowe naturalne środki zaradcze Pamiętaj proszę, że grzybica jest zaraźliwa. Należy więc stosować gumowe rękawice podczas stosowania środków na skórę dotkniętą zmianami. Do kuracji staraj się używać w miarę możliwości organicznych produktów. Leczenie miejscowe powinno być połączone z odpowiednią dieta wzmacniającą odporność organizmu. Sok Aloe Vera * Sok Aloe Vera ma działanie przeciwzapalne, przeciwgrzybicze i przeciwwirusowe * Stosując go miejscowo użyj wacika zamoczonego w soku z aloesu; wcieraj delikatnie w chore miejsca. Zabieg powtarzaj 2 – 3 razy dziennie. * Sok z liści aloesu można stosować na zmienioną chorobowo skórę bez obawy o spowodowanie bólu * Używaj tylko 100% czystego, naturalnego soku lub żelu aloesowego przeznaczonego do spożycia przez ludzi Organiczny ocet jabłkowy Organiczny, niepasteryzowany i niefiltrowany ocet jabłkowy ma działanie antybakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwwirusowe. Stosowanie miejscowe – wacikiem umoczonym w roztworze smarować zmienioną chorobowo skórę 2 – 3 razy dziennie. Nie stosuje się na uszkodzona skórę – otwarte zmiany chorobowe ponieważ ocet może spowodować szczypanie i ból Nagietek Nagietek posiada doskonałe właściwości przeciwzapalne, przeciwgrzybicze i ułatwiające gojenie. Można stosować maść lub krem nagietkowy lub olejek eteryczny – 10 kropel olejku zmieszanego z łyżeczką oliwy z oliwek. Nie należy stosować nie rozcieńczonego olejku. Unikać kontaktu z oczami i błonami śluzowymi. Można używać też nalewki nagietkowej lub wywaru z kwiatu nagietka jako okład. Smarować delikatnie lub wykonać okłady na miejsca zmienione chorobowo 2 – 3 razy dziennie. Nagietek można stosować na podrażnioną i uszkodzoną skórę bez obawy, że spowoduje psu ból. Olej kokosowy organiczny Organiczny olej kokosowy ma działanie antybakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwwirusowe oraz wiele innych korzyści zdrowotnych. Pisałam już o tym na blogu. Dostosowania miejscowego – wcierać delikatnie w miejsca zmienione chorobowo 2 – 3 razy dziennie. Olej kokosowy może być stosowany na podrażnioną skórę bez obawy, że może spowodować ból. Srebro koloidalne Srebro koloidalne jest mocnym antybiotykiem o szerokim spektrum działania. Ma również doskonałe właściwości antyseptyczne, przeciwgrzybicze i dezynfekujące. Już w 400 r pne Hipokrates opisał właściwości przeciwbakteryjne srebra. Oprócz posiadania właściwości antybiotycznych, nowe badania wykazały, że srebro jest jedną z najbardziej skutecznych substancji w zwalczaniu odpornych na antybiotyki, super – patogenów, takich jak MRSA. Stosowanie miejscowe – wcierać delikatnie preparat namoczonym wacikiem w skórę 2 – 3 razy dziennie. Srebro koloidalne można stosować na podrażnioną skórę bez obawy o spowodowanie niepotrzebnego bólu. Świeży czosnek Czosnek jest naturalnym antybiotykiem o szerokim spektrum działania właściwości przeciwalergiczne, antybakteryjne i antynowotworowe, przeciwgrzybicze, przeciwulteniające. Miejscowe stosowanie – zmiażdżyć ząbek czosnku, odstawić na 15 minut, następnie smarować pastą zmienione chorobowo miejsca. Świeży czosnek traci swoje lecznicze działanie po jednej godzinie. Truskawki Truskawki są doskonałym antykoagulantem, działają aseptycznie, oczyszczająco, przeciwgorączkowo Stosowanie – wykorzystuje się do terapii – świeże liście i jagody. Zmiażdżone owoce i liście kładzie się na szmatkę po czym wykonuje okład na chore miejsce 2 -3 razy dziennie. Lawenda Lawenda ma doskonałe właściwości antybakteryjne, przeciwdepresyjne, przeciwgrzybicze, przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, antyseptyczne, przeciwskurczowe, przeciwbólowe, uspokajające, odtruwające, hipotensyjne i właściwości uspokajające. Stosowanie – użyj 10 kropli oleju lawendowego na 1 łyżeczkę oliwy z oliwek. Nie stosuj nierozcieńczonego olejku lawendowego. Wcieraj delikatnie umoczoną watkę w olejku w miejsca chorobowo zmienione 2 – 3 razy dziennie. Lawendę bez obaw można stosować na podrażnione miejsca na skórze. Należy unikać kontaktu z oczami i błonami śluzowymi. Nie należy stosować lawendy u ciężarnych suczek, chorych na padaczkę. Korzeń lukrecji Korzeń lukrecji ma doskonałe właściwości przeciwzapalne, przeciwgrzybicze, przeciwbakteryjne i ułatwiające gojenie się ran. Stosowanie – 10 kropli olejku eterycznego zmieszanego z 1 łyżeczką oleju z oliwek. Nie należy stosować nierozcieńczonego olejku. Unikać kontaktu z oczami i błonami śluzowymi. Można też stosować okłady z naparu korzenia lukrecji. Smarować delikatnie wacikiem miejsca chorobowo zmienione bez obawy, że można spowodować u psa ból. Zabieg wykonać 2 – 3 razy dziennie. Olej z oregano Oregano ma doskonałe właściwości przeciwgrzybicze, antybakteryjne, antyseptyczne, antywirusowe, oregano przydatne jest także do zwalczania robaków jelitowych i pasożytów. Stosowanie – połączyć 1 łyżeczkę oleju z oregano z dwoma łyżeczkami oleju kokosowego lub słodkiego olejku migdałowego. Wacikiem delikatnie smaruje się dotknięte choroba obszary skóry. Papaja Papaja od wieków słynie ze swoich wyjątkowych właściwości: przeciwwzdęciowych, odkwaszających, przeciwzapalnych, przeciwkrzepliwych, przeciwbólowych, przeciwgrzybiczych, przeciwbakteryjnych, przeciwpasożytniczych. A najnowsze badania naukowe potwierdzają, że podnosi także odporność! Papaina, enzym trawienny z grupy proteaz, potrafi w całości strawić ciało obcego organizmu (pasożyta, takiego jak np. nicień), a także rozłożyć białkowe struktury bakterii i grzybów. Proteazy są przecież enzymami rozkładającymi białka! Stosowanie – pokroić kawałek papai i smarować delikatnie chore miejsca 2 – 3 razy na dzień. Papaja jest nie toksyczna dla psów więc można stosować ją z powodzeniem w diecie. Zastosowanie wymienionych preparatów w leczeniu miejscowym grzybicy. Wszystkie produkty wymienione poniżej są również zdrowym dodatkiem do codziennej diety psa. Mogą być stosowane samodzielnie lub w połączeniu. Możesz więc wybrać, któryś z produktów odpowiadających najbardziej Twojemu psu. Sok Aloe Vera – wykorzystuj tylko w 100% czysty sok z aloesu. Stosowanie w codziennej diecie … Sok Aloe Vera działa antybakteryjne, przeciwgrzybiczo i przeciwwirusowo. Sok z aloesu jest nietoksyczny dla psów i może być stosowany według poniższych zaleceń; Małe psy – 1 łyżka stołowa; Średniej wielkości psy – 1/8 szklanki Duże psy – 1/4 szklanki Olbrzymie psy – 1/3 do 1/2 szklanki Ocet jabłkowy – używać tylko organicznego niefiltrowanego, niepasteryzowanego octu Stosować również jako zdrowy dodatek do codziennej diety … Ocet jabłkowy ma działanie antybakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwwirusowe. Organiczne ocet jabłkowy jest nietoksyczny dla psów, stosuje się go jako dodatek do zdrowej codziennej diety w ilości; Małe psy do 14 kg – 1 łyżeczka; Średnie psy od 15 kg do 34 kg 2 łyżeczki; Duże psy: 35 kg do 84 kg – 1 łyżka stołowa; 85 kg do 134 kg – 1,5 łyżki; 135 kg do 200 kg – 2 łyżki. Olej kokosowy – używać tylko organicznego oleju kokosowego Stosować jako zdrowy dodatek w codziennej diecie … Organiczny olej kokosowy ma działanie antybakteryjne, przeciwgrzybicze, przeciwwirusowe, ma właściwości przeciwutleniające i przeciwzapalne. Olej kokosowy jest nietoksyczny dla psów i kotów w przypadku spożycia w rozsądnych ilościach ( Każdy tłuszcz podawany w nadmiarze może prowadzić do problemów zdrowotnych). Olej kokosowy należy stosować w codziennej diecie według poniższych zaleceń. 1/4 łyżeczki na każde 10 kg masy ciała dwa razy na dobę, lub 1/2 łyżeczka na każde 10 kg masy ciała raz na dobę; Czosnek – świeży Zdrowy dodatek w codziennej diecie … Czosnek to naturalny antybiotyk o szerokim spektrum działania, który ma też inne bardzo korzystne właściwości dla organizmu mianowicie – przeciwalergiczne, antybakteryjne, antynowotworowe, przeciwgrzybicze, przeciwutleniające. Właściwie przyrządzony i dostosowany do odpowiedniej dziennej dawki czosnek jest zdrowym i doskonałym dodatkiem do codziennej diety psa Aby przygotować czosnek do zewnętrznego użycia należy: Zmiażdżyć ząbek czosnku; Odstawić na 10 do 15 minut; Następnie delikatnie pocierać czosnkiem chore miejsca na skórze; Świeży czosnek traci swoje właściwości lecznicze po godzinie po jego aktywacji: Aktywację właściwości leczniczych czosnku uzyskuje się przez: Miażdżenie, siekanie, mielenie lub krojenie; Dzięki temu lecznicze właściwości usytuowane w komórkach czosnku są uwalniane i współdziałają ze sobą sprawiając, że staje się on niezwykle korzystny dla utrzymania zdrowia Dzienne dawkowanie: 1 łyżeczka mielonego lub świeżego czosnku drobno posiekanego na dzień, na 40 kg wagi ciała psa Srebro koloidalne Do stosowania jako środek wspomagający leczenie grzybicy Srebro koloidalne jest naturalnym i mocnym antybiotykiem o szerokim spektrum działania. Ma również doskonałe właściwości antyseptyczne, przeciwgrzybicze i dezynfekujące. Stosowanie – wacikiem umoczonym w srebrze koloidalnym delikatnie pocierać chore miejsce. Powtórzyć czynność kilka razy dziennie. Dzienne dawki do spożycia w zależności od wagi psa: Małe psy 2 kg do 10 kg – 1/16 łyżeczki dwa do trzech razy dziennie przez 10 dni; 11 kg do 25 kg – 1/8 łyżeczki dwa do trzech razy dziennie przez 10 dni; Średnie psy: 26 kg do 40 kg – 1/4 łyżeczki dwa do trzech razy dziennie przez okres do 10 dni; 41kg do 55 kg – 1/2 łyżeczki Duże psy 56 kg do 80 kg – 3/4 łyżeczki dwa do trzech razy dziennie przez okres do 10 dni; 81 kg do 100 kg – 1 łyżeczka, dwa do trzech razy na dobę przez okres do 10 dni; 101 kg do 150 kg – 1,1/4 łyżeczki, dwa do trzech razy dziennie przez okres do 10 dni; 151 kg do 200 kg – 1,1 / 5 łyżeczki, dwa do trzech razy dziennie przez okres do 10 dni. Ekstrakt z nasion grejpfruta Środek wspomagający leczenie grzybicy … Ekstrakt z nasion grejpfruta działa przeciwbakteryjnie, przeciwgrzybiczo, przeciwzapalnie, przeciwpasożytniczo. Ekstrakt z nasion grapefruita nie ma skutków ubocznych jednak może wchodzić w interakcje z niektórymi tradycyjnymi lekami. Nasiona dyni Zdrowy dodatek do codziennej diety … Pestki dyni mają doskonałe właściwości przeciwgrzybicze, działają również przeciwbakteryjnie, są bogate w przeciwutleniacze (wspierające system odpornościowy) i właściwości antynowotworowe. Nasiona dyni są również naturalne środkiem do zwalczania pasożytów wewnętrznych . Stosowanie – zmielić w młynku ziarna na drobny proszek, przechowywać w szklanym pojemniku. Dodawać proszek do jedzenia psa raz dziennie Dawkowanie: ¼ łyżeczki na każde 10 kg masy ciała. Dieta wspomagająca leczenie grzybicy Wysoko przetworzona karma sucha i mokra nie jest dobrym wyborem podczas leczenia grzybicy. Na pewno nie przyczyni się do wzrostu odporności zwierzaka, której ten potrzebuje do walki z chorobą. Będę pisać do znudzenia – najlepsza dietą jest naturalna gotowana lub surowa dieta wzbogacona suplementami organicznymi. Dlaczego suplementy? Dlatego, że mięso, z którego produkowane są karmy surowe jak również mięso, które kupujesz dla swojego psa nie są organiczne. Gdyby było wolne od hormonów, GMO i antybiotyków nie byłoby potrzeby jego uzupełniania suplementami organicznymi. Tak samo jest z warzywami, które powinny pochodzić z ekologicznych gospodarstw. A często niestety kupuje się warzywa wątpliwej jakości w sklepie lub na straganach. Jakie suplementy powinno dodawać się do takiego jedzenia? Będą to kwasy omega 3, synbiotyki i enzymy trawienne. Enzymy trawienne: Wybierz takie, które w swoim składzie zawierają bromelainę lub są oparte na bazie papainy. Może być też suplement trawienny przeznaczony dla ludzi lub specjalny dla zwierząt. Ale bądź ostrożny w wyborze ponieważ większość suplementów dla zwierząt jest niskiej jakości; Wybierając odpowiednie enzymy zwróć uwagę czy są one wolne od: wypełniaczy, substancji słodzących, barwników spożywczych i innych zbędnych i toksycznych składników; Bromelaina jest naturalnie występującym enzymem, który wspomaga proces trawienia; Papaina jest naturalnie występujący enzymem, który wspomaga proces trawienia. Otrzymuje się ją na drodze ekstrakcji enzymu z melonowca. Możesz także podać psu świeżą papaję. Świeże gotowane narządy, takich jak wątroba należy podawać w małych dawkach raz dziennie. Prawda, że terapia grzybicy nie jest aż tak skomplikowana? Aż trudno w to uwierzyć. Tylko trzeba chcieć popracować ze swoim psem. Przez całe życie psa opiekun ani razu nie wykazuje zainteresowania tym, jak działa najbardziej skomplikowana fabryka we wnętrzu jego przyjaciela. A przecież Natura nagrodziła nas i nasze psy właściwościami takimi jak samowystarczalnością, samoregulacją i samoregeneracją. Tylko, że o organizm, podobnie jak i o samochód trzeba dbać, robić okresowe przeglądy, naprawy, smarowania (odpowiednia ilość ruchu), nie mieszać benzyny z naftą (uporządkować odżywianie). I chociaż wymaga to pokonania określonych trudności przejścia na inny tryb życia, to pozbyć się chorób i zachować kondycję swoją i swojego psa można w każdej chwili. Cudowna pigułka i cudowna karma to mit. A jeśli choroba już wystąpi to nad powrotem do zdrowia trzeba niestety popracować. Cudowna pigułka nie spowoduje cudu. Może być tylko jeszcze gorzej. Praca nad powrotem do zdrowia jest nie mniej ważna niż jakakolwiek inna. Poświęciwszy na nią jakieś 30 – 60 minut dziennie stopniowo zrozumiesz, że zdrowia nie da się kupić, tylko trzeba na nie zapracować. Całościowe wsparcie Jeśli potrzebujesz dodatkowego wsparcia lub wskazówek z chęcią Ci pomogę. Najważniejsze dla mnie jest zdrowie Twojego psa. Pamiętaj, konsultacje i porady są bezpłatne. Ponosisz jedynie koszt zakupionych organicznych suplementów. Dziękuję i zapraszam. Tags: chorobynaturalne metody leczenia Domowe sposoby na zapalenie dziąseł u kota Zapalenie dziąseł u kota bezwzględnie wymagać będzie pomocy weterynarza. Opiekun, który zauważy u swojego kota niepokojące objawy, nie powinien podejmować prób samodzielnego leczenia pupila – takie działania mogą jedynie pogorszyć stan kocich zębów. Grzybica może być przenoszona pomiędzy psami, a nawet ludźmi, dlatego tak ważne jest szybkie rozpoznanie pierwszych objawów i rozpoczęcie leczenia. Choroba może dotykać różnych części ciała czworonoga takich jak uszy czy grzbiet, ale również wewnętrznych narządów, czyli wątroby, żołądka. W dalszej części artykułu przedstawione będą najczęstsze objawy grzybicy u psa oraz popularne metody leczenia. Grzybica u psa, czy jest zaraźliwa? Choroby skórne u psów mogą być spowodowane bakteriami, którymi zaraża się nasz pupil. Najpopularniejsze odmiany bakterii czy wirusów, które mogą powodować problemy skórne to:- microsporum canis,- microsporum gypseum,- microsporum może okazać się bezobjawowym nosicielem i w ten sposób zarażać innych domowników bakteriami, grzyby są odporne na warunki środowiskowe, przez co są tak powszechnym schorzeniem. Dlatego też odpowiadając na pytanie: czy grzybicą u psa można się zarazić, odpowiadamy, że niestety tak. Ważne, by dbać o czystość naszego pupila, regularnie go odrobaczać i obserwować jego zachowanie. Legowiska, zabawki czy grzebienie, jakimi szczotkujemy psy, są miejscami, w których gromadzi się najwięcej bakterii. Zarodniki grzybów mogą się rozwijać w każdym miejscu, gdzie znajduje się nadmiar kurzu. Rodzaje grzybicy u psa Wyróżnia się dwa rodzaje grzybicy, które mogą dotykać naszych pupili. Pierwszy z nich nazywany jest powierzchniowym, czyli są to wszelkie zmiany skórne, pojawiające się na ciele psa. Do niej zalicza się przykładowo grzybice pazurów, grzbietu czy uszu u psa. Wszelkie zmiany skórne, czyli tak zwane dermatofity, są bardziej powszechne. Drugi rodzaj schorzenia to grzybica głęboka pojawia się w narządach wewnętrznych, trudno ją zdiagnozować, gdyż wszelkie objawy są niewidoczne gołym okiem, tak jak w przypadku grzybicy powierzchownej. Głęboka grzybica jest rzadziej spotykana, ale tym samym trudniejsza w diagnozowaniu. Często pies nie przejawia żadnych niepokojących zachowań czy braku apetytu, dlatego jedynie wizyta u specjalisty może pomóc w stwierdzeniu grzybicy. Zobacz ofertę witamin dla psa Grzybica u psa jest zaraźliwa, dlatego, jeśli jeden z pupili ma jakiekolwiek objawy, możliwe, że reszta domowników również będzie mieć z tym problem. Rozpoznanie grzybicy jest stosunkowo trudnym zadaniem, dopiero wizyta u lekarza daje stuprocentową pewność co do diagnozy. Mimo to, jeśli zauważymy na ciele psa owalne łuszczenie się skóry czy łysienie, powinniśmy skierować się do specjalisty. Zaczerwienione grudki i stupy mogą powodować stan zapalny, który z kolei doprowadza do nadmiernego świądu w tych okolicach. Pies może odczuwać dość duży dyskomfort oraz zdenerwowanie. Objawy grzybicy u każdego psa są inne, zależne to jest w dużej mierze od rodzaju grzyba oraz wieku czworonoga. Często łysienie i wypadanie sierści może być spowodowane zupełnie inną chorobą. Grzybica u psa jest ulokowana w wielu miejscach, najpopularniejsze z nich to uszy, brzuch, łapy i pazury. Są przypadki psów, u których zmiany skórne występują również na pysku czy nosie. Grzybica u psa jak leczyć Leczenie grzybicy u psa powinno być dobrane indywidualnie. Weterynarz może wykonać badanie, dzięki któremu jest w stanie stwierdzić jaka bakteria spowodowała chorobę, co znacznie przyśpieszy cały proces leczenia. Zmiany skórne mogą postępować w dość szybkim tempie, dlatego ważna jest szybka wygolić sierść wokół zmian skórnych oraz podawać preparaty przeciwgrzybicze miejscowo lub ogólnie. Na rynku dostępne są maści lub tabletki, które przepisuje lekarz weterynarii indywidualnie, dodatkowo zaleca się używać w tym czasie leczniczych szamponów, o delikatnym, ziołowym składzie. Cały proces leczenia może trwać nawet do kilku miesięcy, zależnie od stopnia zaawansowania. Grzybica u psa domowe sposoby Czy są domowe sposoby na grzybicę u psa? Niestety nie jesteśmy w stanie wyleczyć grzybicy w domu, sama diagnoza jest na tyle trudna, że konieczna jest wizyta u weterynarza. Leczenie pupila na własną rękę może jedynie pogłębić problem. Dodatkowo warto zainteresować się profilaktyką. Pies nie powinien mieć styczności ze zbyt dużą grupą innych czworonogów, gdyż to zwiększa prawdopodobieństwo przeniesienia grzybicy. Dbajmy o higienę psa, czyśćmy jego legowiska i zabawki, gdyż tam często gromadzi się dużo bakterii oraz grzybów. Kąpiele w zbiornikach wody czy jeziorach, to też nie do końca dobry pomysł, jeśli mamy możliwość lepiej unikać tego typu u psa to poważne schorzenie, które trudno zdiagnozować. Pamiętajmy, że jest to choroba zakaźna i przenosi się też na ludzi. Dlatego warto dbać o higienę pupila oraz nie zapominać o regularnych wizytach kontrolnych u weterynarza. JRtfsB4.

1mi7zdi074.pages.dev/57

1mi7zdi074.pages.dev/36

1mi7zdi074.pages.dev/35

1mi7zdi074.pages.dev/41

1mi7zdi074.pages.dev/26

1mi7zdi074.pages.dev/1

1mi7zdi074.pages.dev/83

1mi7zdi074.pages.dev/81

grzybica u kota domowe sposoby